- Kołowo lub eliptycznie - wektor natężenia pola elektrycznego zatacza koła / elipsy w płaszczyźnie prostopadłej do kierunku ruchu (uzyskiwane przez: odbicie od pow. przewodników, przepuszczanie przez uporządkowane ośrodki przezroczyste, złożenie niezgodnych kierunkiem polaryzacji promieni spolaryzowanych liniowo)
- Liniowo – wektor natężenia pola elektrycznego zmienia się tylko jednej płaszczyźnie (zawierającej kierunek rozchodzenia się światła) – w przyrodzie zachodzi najrzadziej (uzyskiwane przez: odbicie od dielektryków, załamanie, rozpraszanie, selektywną absorpcję, dwójłomność)
Polarymetria
Polarymetr - przyrząd optyczny służący do pomiaru stężenia roztworów substancji, których cząsteczki skręcają płaszczyznę polaryzacji światła. Służy też do określania czynności optycznej czystych związków chemicznych oraz określania składu mieszanin enancjomerów. Jest zbudowany z dwóch pryzmatów Nicola. Pierwszy z nikoli nosi nazwę "polaryzatora" a drugi "analizatora".
jednego z dwóch promieni spolaryzowanych
wskutek podwójnego załamania.
Może dzięki temu pełnić role polaryzatora lub analizatora.
- Promień zwyczajny – spolaryzowany w kierunku równoległym do obrazka –ulega załamaniu zgodnie z sinusową postacią Prawa Sneliusa
- Promień nadzwyczajny – spolaryzowany w kierunku prostopadłym do obrazka – ulega załamaniu w inny sposób ze względu na własności kryształu
Światło naturalne odbijając się od powierzchni wody, szkła, tworzyw
sztucznych ulega częściowej polaryzacji. Całkowita polaryzacja nastąpi, jeżeli kąt padania osiąga wartość kąta Brewstera.Gdy kąt między promieniem odbitym a załamanym wyniesie 90*, promień odbity będzie całkowicie liniowo spolaryzowany, wtedy kąt padanie będzie kątem Brewster’a.
Prawo Malusa - określa, jaka część promieniowania odbierana jest przez analizator przy określonym jego ustawieniu względem płaszczyzny polaryzacjiP – kierunek drgań „ustawiony” za pomocą polaryzatora
A – kierunek, w którym światło filtruje analizator
Stosunek amplitud:
Natężenie rejestrowane za analizatorem:
Aktywność optyczna - zdolność skręcania płaszczyzny polaryzacji światła przez cząsteczki chiralne
Chiralność, nieidentyczność budowy przestrzennej cząsteczki z jej lustrzanym odbiciem, wynikająca z całkowitego braku elementów symetrii lub obecności tylko prostych osi symetrii w cząsteczce.
Cząsteczka sacharozy (użytej do naszego doświadczenia) jest chiralna, dlatego skręca płaszczyznę światła spolaryzowanego.Skręcalność właściwa - wartość charakteryzująca substancję,
poprzez wartość kąta skręcania płaszczyzny przez roztwór tej substancji.
Otrzymuje się na podstawie wzoru:
Gdzie:
α - wartość skręcenia płaszczyzny polaryzacji
c - stężenie roztworu (wyrażone w %)
l - długość drogi optycznej przez roztwór (wyrażona w dm)
- skręcalność właściwa – zależy słabo od temperatury i silnie od długości fali – skręcenia płaszczyzny
polaryzacji dla różnych barw będą inne
Doświadczenie przeprowadziliśmy w stałej temperaturze z użyciem światła monochromatycznego o barwie zielonej z diody, więc stężenie roztworu możemy wyrazić wzorem:
Doświadczenie zostało wykonane przy użyciu zestawu wykonanego w pracowni fizycznej.
Uzyskane wyniki
| | |
|---|
Źródła:
-
http://www.ap.siedlce.pl/~imif/laborki/CWICZ_47.pdf
- www.wikipedia.pl
- www.fizyka.net.pl
- „Wiedza i życie” (8/1996)
-
http://biochigen.slam.katowice.pl/podrecznik/21.pdf