Wyznaczanie prędkości dźwięku
metodą rezonansu - rura Quinckego

Kamil Kania, Wojciech Maliński - klasa IIC1 - rok szkolny 2008/2009



Wstęp

Prędkość dźwięku w określonym ośrodku jest prędkością rozchodzenia się w nim zaburzenia mechanicznego.
W powietrzu prędkość dźwięku wynosi:



Celem doświadczenia jest wyznaczenie prędkości dźwięku w powietrzu.
Wykonując doświadczenie będziemy próbowali uzyskać maksymalnie zbliżony wynik do rzeczywistego.

Pojęcia



Przyrządy

Przyrządy potrzebne do przeprowadzenia doświadczenia:


Schemat fali stojącej



gdzie:


Schemat rury Quinckego



Opis doświadczenia

Poprzez ruchy naczynia połączonego z przeszkloną rurką gumowym przewodem, możemy regulować poziom wody w rurce. Przy obniżaniu naczynia poziom wody maleje a przy podwyższaniu rośnie. Pomocne jest to przy „szukaniu” rezonansów – strzałek - czyli miejsc, w których dźwięk będzie najsilniejszy.


Wzór



gdzie:


Przebieg doświadczenia

Początkowy poziom wody ustalamy na wysokości około 10 cm, po czym uderzamy młoteczkiem w kamerton. Poprzez obniżanie naczynia połączonego z rurą gumowym przewodem obniżamy poziom wody w rurce. Na wysokości 16,5 cm słyszymy pierwsze natężenie dźwięku – rezonans. Oznacza to, że w tym miejscu jest pierwsza strzałka. Obniżając poziom wody uzyskujemy drugi rezonans – strzałkę na poziomie 52 cm. Odległość między dwoma strzałkami jest równa połowie długości fali. Wyniki zapisujemy i podstawiamy do wzoru.


Film

Pierwsza strzałka Druga strzałka



Obliczenia

Pierwsza strzałka – – na wysokości 16,5 cm = 0,165 m

Druga strzałka – – na wysokości 52 cm = 0,52 m



Prędkość dźwięku uzyskana w naszym doświadczeniu:
340,8 [m/s]


Dla przypomnienia rzeczywista prędkość dźwięku w powietrzu:
340 [m/s]